Judo

Klik hier voor de Trainingsdagen Budo Elst

Klik hier voor de Judolessen en vakanties

Jigoro Kano – De man die de zachte weg ontwierp

De jongen die te klein leek voor de strijd

Op 28 oktober 1860, in het dorpje Mikage in West-Japan, werd een jongen geboren die op het eerste gezicht geen krijger leek. Jigoro Kano was tenger, klein van stuk en zeker niet sterk. In een samenleving waar kracht en fysieke aanwezigheid hoog werden gewaardeerd, stond hij op een achterstand. Toch had hij iets wat kracht vaak overstijgt: Een ontembare geest en een dorst naar kennis.

Toen hij op zestienjarige leeftijd naar de Keizerlijke Universiteit van Tokio vertrok, lag de weg naar een academisch bestaan voor hem open. Op zijn 21e had hij zijn graad behaald. Maar Kano zocht meer dan boekenwijsheid. Hij zocht naar een manier om de zwakte van het lichaam te overwinnen door de kracht van de geest.

Het was in die tijd dat hij hoorde over Jiu Jitsu – de oude krijgskunst waarin de zwakkere, door slimme technieken, de sterkere kon verslaan. Dat idee raakte hem diep. In 1876 begon hij zijn eerste lessen.

De zoektocht naar iets beters

Al snel ontdekte Kano dat jiu jitsu geen eenheid kende. Elke school had zijn eigen stijl, zijn eigen geheimen en technieken. Sommige waren verfijnd, andere ruw en bruut, maar allen waren doordrenkt met het idee van vernietiging: de tegenstander breken en uitschakelen.

Kano dacht anders. Voor hem moest een krijgskunst niet alleen gericht zijn op gevecht en overleving, maar ook op opvoeding, discipline en harmonie. Hij bestudeerde de oude stijlen grondig, filterde het beste en liet het overbodige achter.

Langzaam ontstond er iets nieuws – een systeem dat zowel het lichaam als de geest vormde, waarin strijd en respect hand in hand gingen. Een kunst die niet draaide om brute kracht, maar om het zuinig en doelmatig gebruik van energie.

De geboorte van de zachte weg

In 1882 gaf Kano zijn levenswerk een naam: Nippon-Den-Kodokan-Judo, kortweg Judo– De zachte weg.

Diezelfde zomer, nog maar 22 jaar oud, opende hij zijn eerste dojo: de Kodokan. Het begon klein, met 22 leerlingen op een tatami van slechts enkele vierkante meters. Maar tussen die leerlingen bevonden zich pioniers die het judo de wereld in zouden dragen:

• Tomita– zijn allereerste leerling, trouw en standvastig.
• Yamashita – de man die de oceaan overstak en zelfs president Theodore Roosevelt in de VS het judo onderwees.
• Yokoyama – een man van kracht en techniek, berucht onder tegenstanders, en gevreesd onder de naam “de duivel”.
• Saigo – een natuurtalent wiens spectaculaire worp, de yama-arashi (Storm van de berg), legendarisch werd.

De dag van de waarheid

Het was 10 juni 1886 toen de Kodokan voor zijn grootste beproeving stond. Op het hoofdbureau van politie in Tokio werden de jonge leerlingen van Kano uitgedaagd door 15 van de beste Jiu Jitsu-vechters van Japan. Het was traditie tegen vernieuwing, verleden tegen toekomst.

De zaal was gespannen, het publiek sceptisch. Maar wat volgde was een triomf: de Kodokan behaalde 15 overwinningen en 2 gelijke spelen. Geen nederlagen.

Vanaf die dag was er geen weg terug. De reputatie van Kano en zijn judo stond vast. De oude stijlen verloren hun glans; de zachte weg had zich bewezen sterker dan de harde.

Van Dojo naar Natie

In de jaren die volgden verspreidde judo zich snel. Rond 1900 werd het officieel opgenomen in de lichamelijke opvoeding op middelbare scholen en universiteiten in Japan. Kano’s ideaal werd werkelijkheid: judo was niet langer enkel een krijgskunst, maar ook een pedagogisch instrument om jongeren te vormen – fysiek, mentaal én moreel.

De laatste reis

Jigoro Kano bleef tot het einde van zijn leven lesgeven en reizen om zijn boodschap te verspreiden. Zijn gezondheid liet hem steeds vaker in de steek, maar hij weigerde zijn missie op te geven.

Op 4 mei 1938 stierf hij, tijdens een reis, aan een longontsteking. Hij werd 77 jaar oud. Zijn dood liet een leegte achter, maar ook een fundament dat niet meer weg te denken was.

De leiding van de Kodokan ging over op zijn neef Nango Jiro, en later op zijn zoon Risei Kano. In 1948, slechts tien jaar na zijn dood, vonden de eerste officiële judokampioenschappen plaats – het begin van de sport die de wereld zou veroveren.

Het onsterfelijke erfgoed

Jigoro Kano was meer dan de stichter van een sport. Hij was een visionair die begreep dat ware kracht niet ligt in vernietiging, maar in beheersing, respect en harmonie. Zijn “zachte weg” leeft voort op tatami’s over de hele wereld – in elke worp, elke buiging en elke les.

Judo werd niet alleen een kunst van het vechten, maar een weg van discipline, wederzijds respect en zelfontwikkeling.

De zachte weg, sterker dan brute kracht.

Klik hier voor de Trainingsdagen Budo Elst

Klik hier voor de Judolessen en vakanties